| نظر بدهید

 

جایی نرسد کس. به توانایی خویش.

الا تو چراغ رحمتش.داری پیش. {سعدی}

 

دلم سخت است.مگر یار شود لطف خدا

ورنه آدم نبرد صرفه زشیطان رجیم. {حافظ}

 

ما بدان مقصد عالی. نتوانیم رسید

هم مگر پیش نهد لطف شما. گامی چند. {حافظ}

 

 

شراب لطف خداوند را.کرانی نیست

و گر کرانه می نماید.قصورجام بود. { مولوی}

 

 

سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد                     

وان خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد  . {حافظ}

 

 

سلسله موی دوست حلقه دام بلاست

 هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست.{سعدی}

 

 

عشق. یکسان ناز درویش و توانگر می کشد

این ترازو سنگ و گوهر را برابر می کشد. { صائب تبریزی}

 

هر سحر گه کیمیای سرخ رویی می زند

آفتاب رحمت عام تو بر دیوارها. { صائب تبریزی}

 

 

خاروگل در پله میزان تردستان یکی است

چون کنم قطع امید از رحمت عام بهار{ صائب تبریزی}

 

 

من بنده عاصی ام رضای تو کجاست

تاریک دلم نور و ضیای تو کجاست. {ابوسعید ابوالخیر}

 

ما را تو بهشت آر به طاعت بخشی.

آن بیع بود. لطف و عطای تو کجاست . {ابوسعید ابوالخیر}

 

لطف الهی .بکند کار خویش

مژده ی رحمت. برساند سروش.  {حافظ}

 

بیا که دوش به مستی .سروش عالم غیب

نوید داد که عام است فیض رحمت او. {حافظ}

 

پرتو خورشید عشق بر همه آفتد. ولیک

سنگ به یک نوع نیست تا همه گوهر شود. {سعدی}

 

آب رحـمــت، بـر آن زمیـن بــارد

کــه در آن خــاک، تـشنـگان دارد. { اوحدی مراغه. ای}

باد وخاک وآب  وآتش بنده اند

با من وتو مرده.باحق زنده اند. {مولانا}

 

هر ذره.پر از فغان و ناله است

اما چه کند.زبان ندارد

رقص است.زبان ذره زیرا

جز رقص دگر .بیان ندارد.  { مولوی}

 

 

چون ذره .به رقص اندر آییم

خورشید تو را.مسخر آییم

در هر سحری. ز مشرق عشق

هم چون خورشید.ما بر آییم.  { مولوی}