| نظر

 

 

 

 

 

گوش بر الهام خدایی کنید.             وز ره ابلیس جدایی کنید

 

عمر زاهد به سر آمد به تمنای بهشت . 

 نشد آگاه که در ترک تمناست بهشت. { صائب تبریزی}

 

ما زدوست غیر از دوست مقصدی نمی خواهیم

حور وجنت ای زاهد بر تو باد ارزانی.{ شیخ بهایی}

 

جز سر کوی تو ای دوست ندارم جایی

در سرم نیست به جز خاک درت سودایی.

 

آن چه اندیشی پذیرای فناست

آن که در اندیشه ناید آن خداست.مولانا.

 

فهم او در خور هر هوش نیست

حلقه ی او سخره ی هر گوش نیست .مولانا.

محب صادق از جانان به جز جانان نمی خواهد

که حیف است از خدا چیزی تمنا جز خدا کردن

{«فروغی بسطامی}

 

فرو رفتم به دریایی که نه پای و نه سر دارد

ولی هر قطر ه ای از وی به صد دریا اثر دارد

ز عقل و جان و دین و دل به کلی بی خبر گردد

کسی کز سِرّ این دریا سر مویی خبر دارد{عطار}

 

 

               یکی درد و یکی درمان پسندد

              یکی وصل و یکی هجران پسندد

    من از درمان و درد و وصل و هجران

    پسندم آ نچه را جانان پسندد

 

 

 

     ساقیا بده جامی زان شراب روحانی

     تا دمی بیاسایم.زین حجاب جسمانی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

| نظر بدهید

 

جایی نرسد کس. به توانایی خویش.

الا تو چراغ رحمتش.داری پیش. {سعدی}

 

دلم سخت است.مگر یار شود لطف خدا

ورنه آدم نبرد صرفه زشیطان رجیم. {حافظ}

 

ما بدان مقصد عالی. نتوانیم رسید

هم مگر پیش نهد لطف شما. گامی چند. {حافظ}

 

 

شراب لطف خداوند را.کرانی نیست

و گر کرانه می نماید.قصورجام بود. { مولوی}

 

 

سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد                     

وان خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد  . {حافظ}

 

 

سلسله موی دوست حلقه دام بلاست

 هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست.{سعدی}

 

 

عشق. یکسان ناز درویش و توانگر می کشد

این ترازو سنگ و گوهر را برابر می کشد. { صائب تبریزی}

 

هر سحر گه کیمیای سرخ رویی می زند

آفتاب رحمت عام تو بر دیوارها. { صائب تبریزی}

 

 

خاروگل در پله میزان تردستان یکی است

چون کنم قطع امید از رحمت عام بهار{ صائب تبریزی}

 

 

من بنده عاصی ام رضای تو کجاست

تاریک دلم نور و ضیای تو کجاست. {ابوسعید ابوالخیر}

 

ما را تو بهشت آر به طاعت بخشی.

آن بیع بود. لطف و عطای تو کجاست . {ابوسعید ابوالخیر}

 

لطف الهی .بکند کار خویش

مژده ی رحمت. برساند سروش.  {حافظ}

 

بیا که دوش به مستی .سروش عالم غیب

نوید داد که عام است فیض رحمت او. {حافظ}

 

پرتو خورشید عشق بر همه آفتد. ولیک

سنگ به یک نوع نیست تا همه گوهر شود. {سعدی}

 

آب رحـمــت، بـر آن زمیـن بــارد

کــه در آن خــاک، تـشنـگان دارد. { اوحدی مراغه. ای}

باد وخاک وآب  وآتش بنده اند

با من وتو مرده.باحق زنده اند. {مولانا}

 

هر ذره.پر از فغان و ناله است

اما چه کند.زبان ندارد

رقص است.زبان ذره زیرا

جز رقص دگر .بیان ندارد.  { مولوی}

 

 

چون ذره .به رقص اندر آییم

خورشید تو را.مسخر آییم

در هر سحری. ز مشرق عشق

هم چون خورشید.ما بر آییم.  { مولوی}

 

 

 

 

 

 

| نظر

جایی

 

1سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

 وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد

 

2

 گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است

 طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد

 

3

 مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش

 کو به تایید نظر حل معما می‌کرد

 

4

 دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست

 و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد

 

5

 گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم

 گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد

 

6

 بی دلی در همه احوال خدا با او بود

 او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد

 

7

 این همه شعبده خویش که می‌کرد این جا

 سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کرد

 

8

 گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند

 جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد

 

9

 فیض روح القدس ار باز مدد فرماید

 دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد

 

10

 گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست

 گفت حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد