خداوند ما را برای خودش آفریده است پس قلبمان آرام نمی گیرد مگر وقتی که به او رو یمی آوریم.

آرامش اگر همیشگی باشد سستی و پلشتی در پی دارد .

وقتی انسان آرامش را در خود نیابد ، جستجوی آن در جای دیگر کار بیهوده ای است.

آنانیکه همیشه در آرامش هستند لاابالی ترین آدمهایند .